Agata Witkowska

AGATA WITKOWSKA
(20.11.1962-04.03.2012)
 
Aktorka dramatu (ekstern). Absolwentka Studium dla Aktorów Lalkarzy w Będzinie oraz Wydziału Filologicznego (kulturoznawstwo) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Po scenach Będzina, Gniezna, Gorzowa Wielkopolskiego i Katowic, w roku 1994 związała się z Teatrem Rozrywki.
Uczestniczyła także w produkcjach spektakli jako asystent reżysera.
 
Była współautorką, wykonawczynią i koordynatorką cieszącego się do dziś dużym zainteresowaniem wśród młodzieży, a powstałego w roku 2008, projektu edukacyjnego SZKOŁA TEATRU.
 
Najważniejsze role w Teatrze Rozrywki:
– Wiedźma Zachodu w Czarodzieju z krainy Oz wg F. Bauma,
– Freulein Kost w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,
– Swatka Jenta w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Herodowa w Pastorałce L. Schillera,
– Pamela w Oknie na Parlament R. Cooneya,
– Roma Bobek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Praskowia Fiodorowna / Depeszowa w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa.
Występowała również w spektaklach muzycznych chorzowskiej sceny: Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a, West Side Story L. Bernsteina oraz Oliver! L. Barta (Stara Sally).
 
Foto: Tomasz Zakrzewski

Stanisław Ptak

STANISŁAW PTAK
(28.03. 1927-30.06.2002)
 
Po zdaniu matury brał lekcje śpiewu, był drukarzem, grał w pierwszoligowej drużynie piłki ręcznej, studiował prawo (które porzucił dla wychowania fizycznego), pływał na kutrach, łowiąc dorsze, a na „Darze Pomorza” zgłębiał tajniki dalekomorskiej nawigacji. Te intensywne poszukiwania własnego miejsca w życiu zaprowadziły go do... teatru. W 1949 roku zadebiutował (jako adept!) w tytułowej roli w „Amfitrionie” Plauta. Działo się to w Teatrze Miejskim w Gnieźnie. Po roku został zaangażowany przez Wilama Horzycę do zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu.
 
W 1954 roku, już jako aktor-ekstern (po egzaminie u samego Aleksandra Zelwerowicza) przeniósł się do Operetki Śląskiej w Gliwicach. Scena ta na wiele lat miała stać się dla Stanisława Ptaka macierzystą. W 1958 roku, zauroczony ideą stworzenia nowoczesnego teatru muzycznego, wyjechał wraz z Danutą Baduszkową i Wacławem Śniadym do Gdyni. Zagrał tam kilka ważnych ról, m.in. w Balu w operze R. Heubergera, Orfeuszu w piekle J. Offenbacha i Pięknej Galatei F. Suppego.
 
Po czterech latach jednak wrócił do Gliwic. Na imponującej liście jego osiągnięć artystycznych najjaśniej błyszczy do dziś sukces Don Kichota / Cervantesa w Człowieku z La Manchy M. Leugha. To właśnie po prapremierze polskiej tego musicalu Jerzy Waldorff stwierdził: „Dojść trzeba do wniosku, że Ptak jest dzisiaj najwyższej miary polskim aktorem operetkowym”.
 
Stanisław Ptak występował również w Teatrze Muzycznym ROMA za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego i na niezliczonych koncertach w Europie, Ameryce i Australii.
 
Z Teatrem Rozrywki związany był przez kilkanaście ostatnich lat życia. Stworzył tu znakomite role musicalowe i dramatyczne, jak chociażby:
– Peachuma w Operze za trzy grosze B. Rechta i K. Weilla,
– Jana N. Chyliczka w Firmie M. Hemara,
– profesora Cudka / Czarodzieja w Czarodzieju w krainie Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,
– Herr Schulza w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,
– Kierownika grupy w Łotrzycach A. Osieckiej,
– Showmana w Kaczo B. Schaeffera,
– Mateusza w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery,
– Naczelnika więzienia w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba,
– Elfa / Filostrata w Śnie nocy letniej W. Szekspira,
– Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leugha, D. Wassermana i J. Dariona,
– Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka.
 
NAGRODY:
 
– Odznaka za zasługi dla województwa katowickiego (1964),
– SREBRNA MASKA 1971 – plebiscyt „Wieczoru” i „Ekspresu Wieczornego” na najbardziej popularną parę polskich aktorów,
– Nagroda III stopnia Ministra Kultury i Sztuki za „osiągnięcia artystyczne w dziedzinie wokalistyki” (1973),
– ZŁOTA MASKA 1986 za rolę Stomila w Tangu S. Mrożka w Teatrze Nowym w Zabrzu,
– ZŁOTA MASKA 1994 za rolę Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu,
– ZŁOTA MASKA 1998 za rolę Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,
– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (1997).

Foto: archiwum Barbary Ptak

BIBLIOGRAFIA:

1. Jolanta Król, „Gwiazdy noszą tenisówki. 35 portretów z Teatrem Rozrywki w tle”, Studio JKP Chorzów 2001
2. Barbara Ptak, „Stanisław Ptak. Jego listy. Jego miłość. Ich twórczość”,: Tradapress Katowice 2007
3. Krzysztof Karwat, „Stąd do Broadwayu”, Stowarzyszenie Teatralne ENTRÉE 2011

Jacenty Jędrusik

JACENTY JĘDRUSIK
(23.05.1954-25.06.2013)

Był jednym z najbardziej wytrawnych aktorów Województwa Śląskiego i wielką osobowością chorzowskiej sceny. Stworzył tu kilka naprawdę wybitnych kreacji i ogromną liczbę znakomitych ról, w tym również drugoplanowych „smaczków.
Zanim jednak Jacenty Jędrusik odnalazł swoje miejsce w musicalu, ukończył łódzką „Filmówkę” i jako aktor dramatyczny zaangażował się do Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Zagrał tam:
– Jurka Zawidzkiego w Szaleństwach panny Ewy wg K. Makuszyńskiego,
– Andre Skuncę w Przedstawieniu „Hamleta” we wsi Głucha Dolna I. Brešana (także asystent reżysera),
– Żebraka Franciszka / Posąg Komandora w Don Juanie Moliera (także asystent reżysera),
– Księcia Fijołka w Królu Tulipanie III W. Lasonia,
– Wojciecha Bogusławskiego / Milorda Rydynga w Henryku VI na łowach W. Bogusławskiego.
 
Po dwóch sezonach podjął pracę w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Na katowickiej scenie sukcesy odnosił w formach groteskowych, w rolach magów i szarlatanów, aranżujących wyimaginowaną rzeczywistość teatralną. Przez osiem sezonów zagrał kilka bardzo ważnych ról, m. in.:
– Don Antonia w Zielonym gilu T. de Moliny,
– Andrzeja w Kolonii wyzwolenia S. Brejdyganta,
– Strażnika w Szewcach S. I. Witkiewicza,
– Pieniążka w Popiele i diamencie J. Andrzejewskiego,
– Hrabiego Szarma w Operetce W. Gombrowicza,
– Diabła w Panu Twardowskim I. Szczepańskiej,
– Kucharza w Amadeuszu P. Shaffera,
– Nauczyciela tańca w Cydzie S. Wyspiańskiego,
– Hołysza w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego,
– Cyryla w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza,
– Nepommucka w Pigmalionie G. B. Shawa
– Helikona w Kaliguli A. Camusa.
 
W Teatrze Rozrywki zadebiutował (gościnnie) rolą Kelnera w spektaklu
Dzisiaj wielki bal w Operze wg Juliana Tuwima. Role na chorzowskiej scenie:
– Rodrigo Betonez w Kacie i błaźnie J. Ježka, J. Wericha i J. Voskovca,
– Bocian Bonifacy w Krainie Sto Piątej Tajemnicy wg Z. Żakiewicza,
– postaci w spektaklu W Stryjskim parku na festyni W. Dzieduszyckiego,
– Szczur Teatralny w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla,
–Konferansjer i Generał Haig w Rozkosznej wojnie J. Littlewooda, Ch. Chiltona i T. Allana,
– postaci w Kramie z piosenkami L. Schillera (również reżyseria),
– Hugo Brandt w Firmie M. Hemara,
– Konferansjer w spektaklu Muzyka: Werner Richard Heimann J. Skwarka,
– Generał rekrutów / Wujek Henry / Strażnik w Czarodzieju z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,
– Przeor Zakonu II w Monachomachii wg I. Krasickiego,
– Mistrz Ceremonii w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,
– Pan 2 w spektaklu Jurt Tucholsky: duże z pianką J. Skwarka,
– Stary w Śladach J. Szajny,
– Altum w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Lejzor Wolf w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Pan Philips w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery (również asystent reżysera),
– Juan Perón w Evicie A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Rabin / Żydek w Pastorałce L. Schillera,
– Richard Willey w Oknie na Parlament R. Cooneya,
– Rotmistrz Bardior w sztuce Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego,
– Rumiancew w Oceanie Niespokojnym A. Rybnikowa i A. Wozniesienskiego,
– Służący / Sancho Pansa w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,
– Molina w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba (również asystent reżysera),
– Anioł w Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,
– Profesor Everett Scott w musicalu The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Członek Chorzowskiej Kompanii Szekspirowskiej w spektaklu Dzieła wszystkie Szekspira w nieco skróconej formie wg W. Szekspira,
– Król Herod w Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Mr. Stuart w przedstawieniu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,
– Nikodem Dyzma w spektaklu Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza,
– Biskup Laxu w farsie O co biega? P. Kinga (również asystent reżysera),
– Andrzej Fokicz w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa,
– postaci w KRZYKU według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,
– Nowak w sztuce Odjazd F. Apkego,
– Schrank w West Side Story L. Bernsteina,
– Francis Otis w Canterville Ghost J. Williamsa,
– Ray Blackburn w Spin – musical D. Pashleya,
– Ksiądz Piórko w Terapii Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Gabriel John Utterson w musicalu Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a,
– Arderiu w Przygodzie fryzjera damskiego Ł. Czuja wg E. Mendozy,
– Pan Bumble w musicalu Oliver! L. Barta,
– Franciszek Ford w sztuce Wesołe kumoszki. Musical GZ. Dorana, P. Englishby’ego i R. Bolta,
– Max Białystok w Producentach M. Brooksa,
– Herr Rilow, Herr Stiefel, Doktor Von Brausepulver w musicalu Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika wg F. Wedekinda,
– Mąż 2 w Położnicach szpitala św. Zofii P. Demirskiego,
– Góral w historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera,
– Sweeney Todd w musicalu Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Baťa, Hitler, Barman, Przedstawiciel Partii, Szef Pragokoncertu, Karel Gott, Wacław i in. w sztuce Gottland Mariusza Szczygła (także asystent reżysera).
 
Imponującą listę znakomitych kreacji w Teatrze Rozrywki uzupełnia udział w kilkunastu spektaklach poza chorzowską sceną, role w filmach fabularnych (debiut w Gorączce mleka w reż. Juliusza Machulskiego), takich jak: Wojna i miłość w reż. Moshé Mizrahiego, Magma w reż. L. Staronia, Na straży swej stać będę w reż. K. Kutza, Rodzina Kanderów w reż. Z. Chmielewskiego, Angelus w reż. L. Majewskiego, Przygody dobrego wojaka Szwejka w reż. W. Gawrońskiego, Los Chłopacos w reż. G. Reguły, Co słonko widziało w reż. M. Rosy, Laura w reż. R. Dunaszewskiego – produkcja tvn), udział w spektaklach Teatru Telewizji (chociażby w kultowym Fryzjerze M. Pieprzycy czy Pakamerze J. Matuli), serialach tv (Daleko od szosy, Blisko, coraz bliżej, Sensacje XX wieku, Zdaniem obrony i in.) i wreszcie – do perfekcji opanowana rola konferansjera na koncertach i balach.

NAGRODY:
– ZŁOTA MASKA 1984 „wyróżniającemu się, młodemu aktorowi” oraz za rolę Diabła w Panu Twardowskim,
– ZŁOTA MASKA 1991 za Konferansjera-Generała Haiga w Rozkosznej wojnie,
– SPECJALNA ZŁOTA MASKA im. red. Barbary Sośnierz (1993) za Mistrza Ceremonii w Cabarecie,
– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (2000),
– Złota Honorowa odznaka Zasłużony dla Województwa Śląskiego (2012)
– Srebrny Medal "Zasłużony dla kultury GLORIA ARTIS" (2013).

W roku 2015 Stowarzyszenie Miłośników Chorzowa im. J. Ligonia wydało biografię aktora pióra Jolanty Król pt. "Dobrym aktorem można być wszędzie, czyli subiektywny portret Jacentego Jędrusika".

Foto: Tomasz Zakrzewski

Marcel Kochańczyk

MARCEL KOCHAŃCZYK
(19.06.1947-15.07.2002)
 
Należał do najbardziej interesujących i najintensywniej pracujących reżyserów swojego pokolenia. Ceniony przez aktorów za konkretność i zdecydowanie w pracy, przedstawiał zawsze jasno i klarownie koncepcję widowiska.
 
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Pracę rozpoczął w roku 1972, jako asystent dyrektora ds. reklamy w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu, ale już po roku został asystentem reżysera w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. W latach 1976-1982 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże Gdańsk, przez rok pracował w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, by w roku 1984 przyjąć obowiązki reżysera w chorzowskim Teatrze Rozrywki.
 
Kariera reżyserska Marcela Kochańczyka rozwijała się błyskotliwie; w ciągu kilku zaledwie lat zdobył większość liczących się krajowych nagród na festiwalach, w tym na prestiżowym Festiwalu Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Reżyserował w Gdańsku, Opolu, Lublinie, Szczecinie i Warszawie, współpracował też z teatrami niemieckimi, m. in. z teatrem w Giessen. Wyreżyserował kilka spektakli Teatru Telewizji.
 
Nie miał określonych preferencji gatunkowych, próbował wszystkich niemal konwencji. Wśród najlepszych swoich przedstawień wymieniał Wroga ludu H. Ibsena, Czarny romans W. Terleckiego, Szewców Witkacego i niemiecką wersję Gombrowiczowskiej Iwony, księżniczki Burgunda.
 
W Teatrze Rozrywki zrealizował spektakle:
– Huśtawka C. Colemana (1985),
– Betlejem polskie L. Rydla (1987),
– Kraina Sto Piątej Tajemnicy Z. Żakiewicza (1988),
– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (1990),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba (1992),
– Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina i S. Harnicka (1993),
– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera (1993),
– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a (1994),
– Nunsense D. Goggina (1995),
– The Rocky Horror Show R. O’Briena (1999)
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (2000).
Realizatorzy i aktorzy czterech z nich zostali nagrodzeni ZŁOTYMI MASKAMI.
 
W roku 1996 został laureatem Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury.
 
Foto: Andrzej A. John

BIBLIOGRAFIA:

1. Jolanta Król, „Gwiazdy noszą tenisówki. 35 portretów z Teatrem Rozrywki w tle”, Studio JKP Chorzów 2001
2. Krzysztof Karwat, „Marcel Kochańczyk. 17 lat z Teatrem Rozrywki”, Stowarzyszenie Teatralne ENTRÉE 2010
3. Krzysztof Karwat, „Stąd do Broadwayu”, Stowarzyszenie Teatralne ENTRÉE 2011

Larysa Policińska

Absolwentka Szkoły Kulturalno-Oświatowej w Nikołajewie, kierunek choreografia. Pracowała w Teatrze Muzycznym na Ukrainie i w Operetce Śląskiej (dziś Gliwicki Teatr Muzyczny).
W latach 1994-2013 była solistką zespołu baletowego Teatru Rozrywki. Tańczyła w niemal wszystkich musicalach, widowiskach baletowych i koncertach sylwestrowych oraz rozrywkowych. Dziś występuje gościnnie w Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice'a oraz w Producentach M. Brooksa.

Iwona Bruch

Inspicjent.