Mąż mojej żony

Miro Gavran
MĄŻ MOJEJ ŻONY
spektakl gościnny - Formacja Artystyczna KANDYD 2

Mieszkającego od kilku lat we Frankfurcie Ślązaka, niejakiego Zeflika, odwiedza przybysz z Warszawy, niejaki Edmund. Mężczyźni nie znają się wcale, lecz łączy ich – co okazuje się w trakcie wizyty – jakże istotna rzecz: kobieta. Dokładnie mówiąc, wspólna żona Helena.

Jak poradzą sobie z tym problemem? Czy w jego rozwiązaniu pomogą butelki wypitego alkoholu? Co wyniknie z niezwykłego spotkania? Wszystkiego dowiecie się Państwo oglądając spektakl Formacji Artystycznej KANDYD 2.

Sztuki Gavrana od ponad dwudziestu lat odbywają triumfalny pochód przez sceny całego świata. Także w Polsce cieszą się zasłużonym powodzeniem. Komedia „Mąż mojej żony” stanowi z pewnością jedno z największych osiągnięć chorwackiego dramaturga.

Przedstawienie Formacji Artystycznej KANDYD 2 gwarantuje nie tylko dobrą zabawę, proponuje również odrobinę refleksji na temat kondycji współczesnego mężczyzny, jak i relacji damsko-męskich w dzisiejszym świecie.

Formacja Artystyczna KANDYD 2 powstała w listopadzie 2016 roku. Tworzą ją uznani artyści polskiego teatru: Henryk Adamek, Dariusz Niebudek i Dariusz Wiktorowicz. Celem działania Formacji jest sceniczna prezentacja wartościowych, kameralnych utworów dramaturgii współczesnej. Pragnie czynić to w sposób przystępny dla możliwie szerokich kręgów publiczności.

Formacja Artystyczna KANDYD 2 nawiązuje zarówno nazwą, jak i programem do dorobku Teatru Kandyd, założonego w Zabrzu w 1995 roku przez Henryka Adamka i Krzysztofa Konrada. Teatr ten dał kilka głośnych premier („Szczęśliwe wydarzenie” Sławomira Mrożka. „Gdyby” Bogusława Schaeffera), współpracowało z nim wielu wybitnych śląskich artystów. Wystawił również oryginalną sztukę dla najmłodszych, „Zabawną historyjkę o domku-cudomku” wg Paula Maara, którą w kooperacji z Fundacją Polsat Dzieciom zaprezentował w całej Polsce ponad 500 razy.

reżyseria: Henryk Adamek

występują: Dariusz Niebudek i Dariusz Wiktorowicz

premiera: grudzień 2016
czas trwania: 100 minut bez przerwy

O „Mężu mojej żony” Formacji Artystycznej KANDYD 2
Śląską premierę tej popularnej niemal na całym świecie komedii przygotowała Formacja Artystyczna KANDYD 2. Spektakl wyreżyserował po mistrzowsku Henryk Adamek.
Śmiechu jest co niemiara, ale i mądrych refleksji nie brakuje - wszak autorem tej scenicznej zabawy jest pisarz wybitny. Co jest lepsze: życie w kłamstwie, czy dochodzenie do prawdy, choćby wydawała się najgorsza i najgłupsza w świecie. Prawda jest prawdą - to tyle i aż tyle. Na spektaklu nie tylko bawimy się, ale i zastanawiamy nad kondycją mężczyzn i relacjami damsko-męskimi w dzisiejszych czasach. Łatwo nie jest. Czy należy wyłącznie odbębnić dniówkę, obejrzeć mecz w TV, poćwiczyć z ciężarkami, czy też uprać, ugotować, pomóc przy wychowaniu dzieci? Co jest bardziej męskie, co mniej...
Henryk Adamek powierzył role w swoim spektaklu znakomitym aktorom Dariuszowi Wiktorowiczowi i Dariuszowi Niebudkowi. Obaj są ulubieńcami śląskiej publiczności znanymi nie tylko z teatralnych scen, ale i z filmu, telewizji, estrady. Jak mówił reżyser przed premierą: Obaj mają "to coś ", co powinni mieć aktorzy, wcielający się w głównych bohaterów. Potrafili zawierzyć tekstowi i ożywić go na scenie. Dodatkowo, Darek Niebudek świetnie posługuje się gwarą, a to w przypadku tego spektaklu jest bardzo ważne, w szczególności, gdy wystawia się go na Śląsku. Będzie używał śląskiego z okolic Chorzowa i Świętochłowic. Chociaż Niebudek nie jest rodowitym Ślązakiem, to dzięki doskonałemu, muzycznemu słuchowi opanował godke perfekcyjnie. Polska wersja sztuki, to świetna robota tłumaczki Anny Tuszyńskiej.
Dariusz Wiktorowicz (Edmund) jest skupiony, starannie dobiera argumenty, czasem wstrzymuje śmiech, to znowu łezkę. Spokojnie tłumaczy swoje racje, z godnością odpiera żywiołowe, wręcz siłowe argumenty. Pomału, ale uparcie dąży do spełnienia swojej wizji przyszłości, poddaje się i walczy, upada i się podnosi. Nawet pije wbrew sobie, ale dla dobra sprawy. Konsekwentna, przemyślana w każdym szczególe rola sponiewieranego życiem, ale kochającego człowieka. Dariusz Niebudek (Zeflik) to jego przeciwieństwo. Inteligentny inaczej... Silny, wysportowany, prędzej mówi niż myśli, łatwiej zdobywa serca widzów. Szybko coś akceptuje i jeszcze prędzej się wycofuje. Serce na dłoni. Najpierw przywali, ale potem przytuli... Można tak bez końca. Zadanie aktorskie tylko pozornie ma łatwiejsze do wykonania. Obaj aktorzy perfekcyjnie tworzą swoje teatralne postaci. Niekończące się brawa towarzyszą im po brawurowym finale.
Komedia "Mąż mojej żony" to niewątpliwie jedna z najlepszych sztuk, które wyszły spod pióra chorwackiego dramaturga. Do jej obejrzenia wszystkich serdecznie namawiam.
"Nie dajmy się zwariować!"
(Witold Kociński, Śląsk nr 6, 2017)

Recenzje na FB:
Halina Pniewska, 4 grudnia 2016: Warto zobaczyć, wspaniała komedia.
Henryk Zygoń, 19 lutego 2017: Miałem szczęście uczestniczyć wczoraj we wspaniałym spektaklu! Tak trzymać! Polecam wszystkim!!!

SYLWETKI TWÓRCÓW FORMACJI ARTYSTYCZNEJ KANDYD 2

Henryk ADAMEK – reżyser, autor adaptacji scenicznych, Absolwent polonistyki Uniwersytetu Śląskiego i Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Twórca ponad siedemdziesięciu realizacji scenicznych w teatrach dramatycznych i muzycznych w kraju i za granicą. Debiutował w 1980 roku w Teatrze Słowackiego w Krakowie „Konkursem stulecia” S. Poliakoffa. Najczęściej wystawia teksty dramaturgów współczesnych (Iredyński. Mrożek, Schaeffer, Genet, Dürrenmatt, Reza, Turrini,), choć nie stroni od wielkiej klasyki („Celestyna” de Rojasa, „Tragedia Macbetha”, „Wesołe niewiasty z Windsoru”, „Wieczór Trzech Króli” Shakespeare’a, „Wielki Teatr Świata” Calderona, „Mirandolina” Goldoniego, „Kandyd” Woltera, „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” von Horvatha, „Czarująca szewcowa” Lorci, „Parady” Potockiego, „Fantazy” Słowackiego, „Nie-Boska Komedia” Krasińskiego, „Iwona księżniczka Burgunda”, „Pornografia” Gombrowicza). Osobną sferą jego zainteresowań jest tworzenie oryginalnych przedstawień dla dzieci i młodzieży („Zabawna historyjka o domku-cudomku” Maara, „Scrooge” wg Dickensa, „Mroczna gra” Murillo, „Baśnie Pana Szekspira”, musicale: „Księga dżungli”, „Sezam Ali Baby”). Laureat Złotej Maski za reżyserię „Pieszo” w Teatrze Nowym w Zabrzu i innych nagród.

Dariusz NIEBUDEK – aktor, reżyser, artysta estrady. Karierę teatralną rozpoczął w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Wiele interesujących ról stworzył w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu (Jezus w „Historyji o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim”, tytułowa rola w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza , Artur w „Tangu” Mrożka, Mackie Majcher w „Operze za trzy grosze” Brechta, Malvolio w „Wieczorze Trzech Króli” Shakespeare'a). Występował w Gliwickim Teatrze Muzycznym („Oklahoma”), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej („Testosteron”), Teatrze Korez w Katowicach, Wielkim w Poznaniu, Dramatycznym w Warszawie, Operze Śląskiej w Bytomiu („My Fair Lady”), Teatrze Nowym w Zabrzu („O co biega?”, „Jasiu albo Polish Joke”, „Zaręczyny”). Najczęściej możemy go oglądać w Teatrze Rozrywki w Chorzowie, w którym z powodzeniem zagrał w takich spektaklach, jak „Producenci”, „Położnice szpitala św. Zofii”, „Our house”, „Młody Frankenstein”, „Bulwar Zachodzącego Słońca”. Szerokiej publiczności znany jest z występów estradowych oraz z pracy w TVS Silesia, gdzie był m.in. gospodarzem „Listy Śląskich Szlagierów”. Występuje także w wielu produkcjach serialowych. Laureat Złotej Maski za role Maxa Białystoka i Rogera de Bill w „Producentach” Mela Brooksa w Teatrze Rozrywki w Chorzowie oraz innych nagród.

Dariusz WIKTOROWICZ – aktor, reżyser, autor sztuk dla dzieci i młodzieży. Absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTViT w Łodzi. W swoim dorobku ma ponad pięćdziesiąt ról teatralnych. W łódzkim Teatrze Nowym zagrał m.in. Gildensterna w „Hamlecie” Shakespeare'a czy Żyda Rotszylda w „Proroku Ilji” Słobodzianka, w Teatrze Studyjnym m.in. Lina w „Przedstawieniu pożegnalnym” Mullera. W Teatrze Śląskim w Katowicach mogliśmy go podziwiać jako Hitlera w „Mein kampf” Taboriego, Slupianka w „Zdobyciu bieguna południowego” Karga, a także w oryginalnym spektaklu „Frank&Sztajn”. Wyreżyserował kilkanaście przedstawień, m.in. „Sakramencką ulewę” Krzysztonia i „Leśmianowy cmentarz” (Teatr Nowy w Łodzi), „Króla Maciusia I” (Teatr im. Andersena w Lublinie), „Królewicza i żebraka” (Teatr im. Mickiewicza w Częstochowie). W latach 2005 – 2014 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie, gdzie wystawił kilka znaczących pozycji dla dzieci i młodzieży („Kosmita” Jędrzejewskiej - Wróbel, „W brzuchu wilka” Jarosza). Grał w wielu serialach, w tym jedną z głównych ról w ”Licencji na wychowanie”. Laureat Złotej Maski za spektakl „Robinson Cruzoe” w Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie, także innych nagród. Odznaczony Brązowym Medalem Gloria Artis.

Zdjęcia: Artur Wacławek