Współpracowała m.in. z Teatrem Horzycy w Toruniu, Teatrem Muzycznym w Gdyni, Teatrem Muzycznym w Łodzi, Opolskim Teatrem Lalki i Aktora. Związana ze stołecznymi teatrami: Rampa, Imka, Komedia, Kwadrat, na Woli, Polonia i Syrena.
Jest autorką choreografii zarówno do spektakli dla młodego widza (Zorro, Kot w butach, Zwierzęta Doktora Dolittle, Pożarcie królewny Bluetki, Dzieci z Bullerbyn), jak i dla dorosłych (Obywatel – spektakl oparty na twórczości Republiki, Walc na trawie, Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie? – spektakle do utworów Marka Grechuty, Nie dorosłem – piosenki Stanisława Staszewskiego, Mistrz i Małgorzata, Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits, Kontrakt).
Pracuje także w filmie, reklamie, przy widowiskach estradowych, programach edukacyjnych oraz integracyjnych np.: „Teatr i Szkoła“, „Teatr bez Barier“, prowadząc warsztaty taneczne.
Jako tancerka zadebiutowała rolą Francisci w musicalu West Side Story L. Bernsteina na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Poza rolami w spektaklach teatralnych (m.in. Teatru Kwadrat, Komedia, Syrena czy Teatru na Woli), tańczyła w wielkich widowiskach estradowych, m.in. w Opentańcu (Teatr Muzyczny w Gdyni, Bruksela, Ateny), Vichrach ( Praga, Bratysława, Warszawa) czy – ostatnio – w Rock Loves Chopin (Warszawa, Berlin, Szanghaj, Kair).
Do najnowszych jej realizacji teatralnych należą układy choreograficzne w spektaklach:
– Wanna Archimedesa K. Jaślara (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),
– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),
– Nie dorosłem, czyli piosenki Taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie).
Jest autorką choreografii zarówno do spektakli dla młodego widza (Zorro, Kot w butach, Zwierzęta Doktora Dolittle, Pożarcie królewny Bluetki, Dzieci z Bullerbyn), jak i dla dorosłych (Obywatel – spektakl oparty na twórczości Republiki, Walc na trawie, Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie? – spektakle do utworów Marka Grechuty, Nie dorosłem – piosenki Stanisława Staszewskiego, Mistrz i Małgorzata, Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits, Kontrakt).
Pracuje także w filmie, reklamie, przy widowiskach estradowych, programach edukacyjnych oraz integracyjnych np.: „Teatr i Szkoła“, „Teatr bez Barier“, prowadząc warsztaty taneczne.
Jako tancerka zadebiutowała rolą Francisci w musicalu West Side Story L. Bernsteina na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Poza rolami w spektaklach teatralnych (m.in. Teatru Kwadrat, Komedia, Syrena czy Teatru na Woli), tańczyła w wielkich widowiskach estradowych, m.in. w Opentańcu (Teatr Muzyczny w Gdyni, Bruksela, Ateny), Vichrach ( Praga, Bratysława, Warszawa) czy – ostatnio – w Rock Loves Chopin (Warszawa, Berlin, Szanghaj, Kair).
Do najnowszych jej realizacji teatralnych należą układy choreograficzne w spektaklach:
– Wanna Archimedesa K. Jaślara (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),
– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),
– Nie dorosłem, czyli piosenki Taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie).
W Teatrze Rozrywki stworzyła choreografię do spektakli:
– Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona,
– Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba.
Foto: Tomasz Zakrzewski
Aktor, reżyser, kompozytor, instruktor akrobatyki, student Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwent Studia Aktorskiego w Krakowskim Teatrze Scena STU. Pedagog PWST w Krakowie. Jako aktor współpracował z Krakowskim Teatrem Scena STU (Strojnatt w Panu Twardowskim J. Grzywacza, Aktor w Hamlecie W. Szekspira, Oficer Oswald w Królu Learze W. Szekspira), Teatrem Dramatycznym w Warszawie (Tancerz w Hamlecie W. Szekspira, Metro M. i A. Miklaszewskich), Teatrem Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie (Joe Harper, Ben Roger w Przygodach Tomka Sawyera M. Twaina, Jussac w Trzech muszkieterach A. Dumasa), Teatrem Muzycznym ROMA w Warszawie (Makiawel w Kotach A. L. Webbera, Ciemnociemny Drab w Akademii Pana Kleksa A. Korzyńskiego), Teatrem Komedia w Warszawie (Pierścień i róża wg W. Thackeraya, Cyrano E. Brylla), Teatrem Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu (Adam w Korporacji J. Onufrowicza), Teatrem Wielkim w Warszawie (Halka S. Moniuszki) oraz Teatrem Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Płocku (Mazepa J. Słowackiego) i in.
Tworzy choreografię i układy pojedynków do spektakli Teatru im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem, dla Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie, Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Płocku, Teatru PWST w Krakowie oraz dla Krakowskiego Teatru Scena STU.
Jako reżyser zadebiutował spektaklem Cudowny naszyjnik W. Jasińskiego i P. Lipnickiego w Teatrze STU (zagrał tam też trzy role; był autorem muzyki i choreografii).
Reżyserował wiele widowisk teatralnych (Sala Kongresowa w Warszawie) i plenerowych (Rynek Starego Miasta w Warszawie, Opera Leśna w Sopocie).
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Kogut w rosole S. Jokica.
Foto: Darek Majewski
Tworzy choreografię i układy pojedynków do spektakli Teatru im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem, dla Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie, Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Płocku, Teatru PWST w Krakowie oraz dla Krakowskiego Teatru Scena STU.
Jako reżyser zadebiutował spektaklem Cudowny naszyjnik W. Jasińskiego i P. Lipnickiego w Teatrze STU (zagrał tam też trzy role; był autorem muzyki i choreografii).
Reżyserował wiele widowisk teatralnych (Sala Kongresowa w Warszawie) i plenerowych (Rynek Starego Miasta w Warszawie, Opera Leśna w Sopocie).
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Kogut w rosole S. Jokica.
Foto: Darek Majewski
(18.04.1941-11.10.2010)
Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.
Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia.
Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie.
Role w Teatrze Rozrywki
– Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,
– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,
– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,
– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina,
– Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,
– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta.
Foto: Tomasz Zakrzewski
Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.
Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia.
Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie.
Role w Teatrze Rozrywki
– Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,
– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,
– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,
– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina,
– Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,
– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta.
Foto: Tomasz Zakrzewski
Jest współtwórcą (z Januszem Nyczakiem) prapremierowego wystawienia Operetki Gombrowicza (na scenie studenckiego Teatru NURT w Poznaniu).
Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej.
Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.
Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu.
Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.
Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych.
Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej.
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:
– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer),
– Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza
– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel
Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej.
Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.
Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu.
Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.
Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych.
Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej.
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:
– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer),
– Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza
– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel
Tancerz, choreograf, reżyser. U progu kariery zajmował się tańcem ulicznym i breakdance. W roku 1984 został pierwszym Mistrzem Polski w tej dyscyplinie, sięgając po ten tytuł jeszcze wielokrotnie. W 1989 roku założył legendarną grupę P'89, która pod jego kierownictwem zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia.
Pierwszym ważnym osiągnięciem teatralnym artysty była choreografia do musicalu West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1992). Od tego czasu stworzył choreografię do najsłynniejszych musicali z kanonu światowego, wystawianych na polskich scenach (m.in. Hair, Chicago, Grease, Footloose).
Jest autorem choreografii podczas ceremonii przedmeczowych Mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO 2012 (Stadion Narodowy w Warszawie), twórcą pierwszego polskiego show tanecznego Opentaniec, a także głośnego projektu Metropolish (2010).
W teatralnym dorobku ma współpracę z wieloma teatrami w Polsce i Europie (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Holandia).
Najnowsze produkcje z jego choreografią to m.in.:
– Rock of Ages w warszawskim Teatrze Syrena
– Czarownice z Salem w Teatrze im. A. Sewruka w Elblągu,
– Baron cygański w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku,
– Nowa Huta w krakowskim Teatrze KTO,
– Next To Normal w warszawskim Teatrze Syrena,
– Faust w Teatrze Wielkim w Poznaniu,
– Opera za trzy grosze w Krakowskim Teatrze Variété.
W Teatrze Rozrywki Jarosław Staniek stworzył choreografie do spektakli:
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera,
– West Side Story S. Sondheima,
– Terapia Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika,
– Jeszcze nie pora nam spać R. Kmity i B. Rawskiego,
– Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego,
– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
– Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
– Koty A. L. Webbera.
NAGRODY:
– Nagroda Dziennikarzy za koncert Debiuty w Opolu 1992 dla grupy P’89,
– Nagrody Prezydenta miasta Gdyni za: choreografię do West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni, choreografię do trans-opery Sen Nocy Letniej w Teatrze Muzycznym w Gdyni, reżyserię spektaklu 12 ławek w Teatrze Muzycznym w Gdyni,
– ZŁOTA MASKA za choreografię do spektaklu Footloose wrzuć luz w Gliwickim Teatrze Muzycznym,
– Pomorska Nagroda Artystyczna za spektakl roku dla widowiska Opentaniec,
– Tytuł „najlepszej musicalowej realizacji roku 2000 w Niemczech” dla niemieckojęzycznej wersji musicalu Chess z choreografią Jarosława Stańka,
– Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Białystok w kategorii „Przedsięwzięcie roku” dla spektaklu Metropolish,
– ZŁOTA MASKA 2020 za choreografię do spektaklu Zakonnica w przebraniu w reżyserii Michała Znanieckiego, w Teatrze Rozrywki.
