Lucia Kašiarová / Studio ALTA (Czechy, Słowacja)IMAGOWidownia na scenie Lucia Kašiarová jest słowacką tancerką i choreografką. Studiowała taniec w Konserwatorium w Bańskiej Bystrzycy oraz edukację taneczną w Akademii Sztuk Scenicznych w Bratysławie i Akademii Muzycznej w Pradze. Jest dyrektorem niezależnej sceny Studio ALTA w Pradze. Imago to znakomity duet taneczny, luźno inspirowany myślą K. G. Junga; jedna z ostatnich produkcji tanecznych Studia ALTA. Jesteśmy pozornie właśnie takimi, jakimi chcemy być. Ale czy wiemy, kim jesteśmy naprawdę? W relacji z samymi sobą, z innymi, z bliskimi. Autorzy spektaklu, choreografka i para tancerzy stają przed nami odkryci i zaciekawieni. Materializując niewidzialne pozwalają swoim mentalnym odpowiednikom wyartykułować na scenie to, co mają do przekazania. Zapewniają im środki komunikacji: ciała, ruch, emocje, gesty, stany. Teraz na niewidzialne można skierować wzrok. Nie bójmy się mówić do rozmytych postaci wewnątrz nas. Odłóżmy maski i mówmy do siebie. Co usłyszymy? koncepcja, choreografia: Lucia Kašiarovámuzyka: Mikoláš Růžičkascenografia: Marie Gourdainwystępują: Soňa Ferienčíková, Jaro Ondruš
Teatro del Lemming (Włochy)INFERNO Spektakl przeznaczony wyłącznie dla widzów dorosłych. Eksperymentalny kolektyw Teatro del Lemming został utworzony w Rovigo w 1987 roku i od samego początku działalności Teatro del Lemming skupia się na badaniu siły emocjonalnej teatru w relacji z widzem i wobec widza. Inferno jest pierwszą częścią projektu o nazwie „Nekyia” (co w języku greckim oznacza „podróż morską w nocy” lub „zejście do piekła”). Spektakl jest malowniczą transkrypcją pierwszej części „Boskiej Komedii” Dantego. Z jednej strony przedstawienie odwołuje się wprost do podróży z Wergiliuszem w głąb piekieł, z drugiej strony prowadzi widzów do ich własnych podziemi, do ciemnych zakątków ludzkiego wnętrza, świata podświadomości i skrywanych marzeń. Inferno jest też refleksją na temat mroków współczesnego świata. Postawieni wobec okropności świata i samych siebie, widzowie pozostają w stanie cichej bezsilności. Inferno Teatro del Lemming ma z założenia stanowić bezkompromisowe odbicie kondycji ludzkiej. I niczym okrutne lustro prowadzić widza do odkrywczego i uzdrawiającego wstrząsu. reżyseria i muzyka: Massimo Munarowystępują: Fiorella Tommasini, Chiara Elisa Rossini, Diana Ferrantini, Mario Previato, Alessio Papa
Obserwatorium Artystyczne Entrée– obserwujemy najciekawsze wydarzenia z obszaru niezależnej działalności teatralnej. Zapraszamy twórców teatru pozainstytucjonalnego, nieformalne grupy teatralne, artystów do zgłaszania wszelkich form teatralnych, performatywnych, tanecznych, muzycznych itp. Artyści wybrani przez interdyscyplinarne Jury będą mieli okazję zaprezentować się na Małej Scenie Teatru Rozrywki w trakcie przeglądu finałowego, biorąc jednocześnie udział w konkursie, który ma wyłonić jedno z najciekawszych wydarzeń z obszaru niezależnego teatru. Entrée daje twórcom możliwość:prezentacji, konfrontacji, dialogu, wymiany doświadczeń, nawiązania współpracy, zdobycie wiedzy praktycznej, promocji, aktywności twórczej. Nagrody w Entrée:dla finalistów będzie to możliwość pracy i prezentacji na profesjonalnej scenie Teatru Rozrywki, a także kwota 500 zł,dla zwycięzcy konkursu będzie to – oprócz nagród związanych z finałem – półroczna rezydencja w Teatrze Rozrywki, połączona z produkcją i premierą nowego spektaklu, a także kwota 1000 zł. Aby wziąć udział w Entrée, należy przesłać do nas formularz zgłoszeniowy wraz z załącznikami do 31 lipca 2015 roku.
Neil SimonPRZEZ PARK NA BOSAKA(Barefoot in the Park)Teatr Kwadrat z Warszawy Corie i Paul są małżeństwem z sześciodniowym stażem. Siódmego dnia, jak oznajmia pismo (czyli tekst sztuki), bynajmniej nie odpoczywają, tylko wprowadzają się do swojego pierwszego wspólnego mieszkania. Stan awalerki na wysokim piątym piętrze (bez windy!), okazuje się być równie daleki od ideału, jak jej odległość od poziomu morza, a dotarcie tam jest równie wyczerpujące, jak zdobycie szczytu K2 zimą. W takich okolicznościach okazuje się niestety, że Corie i Paul różnią się od siebie jak Kim Basinger od Kim Ir Sena, tudzież jak park od parkomatu. Czy w skrzeczącej codzienności takie przeciwieństwa utrzymają moc swego przyciągania? Czy może jednak miłość zmusi ich do poszukania kompromisu? Rewelacyjna komedia romantyczna Neila Simona dowodzi, że humorem i śmiechem można łączyć w życiu to, co na pierwszy rzut oka wydaje się nie do scalenia. W imię miłości oczywiście. Neil Simon jest najczęściej wystawianym dramaturgiem na świecie i jedynym żyjącym pisarzem, który na Broadwayu ma teatr swojego imienia. Jako pierwsza uznanie przyniosła mu właśnie sztuka „Przez park na bosaka”, która rozsławiła takie gwiazdy jak Robert Redford, czy Jane Fonda.Za drugoplanową rolę pani Banks Ewa Wencel otrzymała nominację do prestiżowej nagrody FELIKSÓW WARSZAWSKICH! tekst: Neil Simonreżyseria: Tomasz Szafrańskiscenografia: Wojciech Stefaniakmuzyka: Adam Sztaba obsada:Corie Bratter – Marta Żmuda TrzebiatowskaPaul Bratter – Kamil KulaEthel Banks – Ewa Wencel / Ewa ZiętekVictor Velasco – Grzegorz Wons / Marek SiudymInstalator – Maciej Kujawski / Andrzej SzopaOrganizatorem spektaklu jest Fundacja "TKwadrat" z Warszawy.
Szanowni Widzowie!
Z powodu awarii u operatora naszej linni telefonicznej czynny jest tylko jeden nr telefonu do Teatru Rozrywki:
+48 32 34 61 999
To tymczasowa centrala, która połączy Państwa z odpowiednimi działami, w tym również z Biurem Obsługi Widzów oraz kasą biletową.
Za utrudnienia przepraszamy!
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Uczęszczał do Zespołu Szkół Muzycznych im. I. J. Paderewskiego w Tarnowie, pobierał również prywatne lekcje gry na fortepianie i gitarze.Brał udział w warsztatach:– tańca współczesnego techniki polskiej oraz technik aktorskich w Krakowskim atelier Arsharter u pedagogów: Anity Podkowy, Tomasza Wesołowskiego, Wojciecha Terechowicza,– technik performatywnych i aktorskich na Spielart Festival Munchen,– technik performatywnych i aktorskich pod kierunkiem Josefa Frucka,– technik performatywnych i aktorskich pod kierunkiem Wernera Bechtera, Scotta Lyonsa, Jadwigi Leśniak-Jankowskiej, Jana Peszka, Błażeja Peszka, Macieja Podstawnego, Waldemara Raźniaka i Jerzego Święcha.Mateusz Wojtasiński prowadził zajęcia z polskiej techniki tańca współczesnego, z techniki aktorskiej dell’arte, arteterapi dla ludzi o wszelkich rodzajach upośledzeń umysłowych, cielesnych i psychosomatycznych. Obecnie prowadzi zajęcia aktorskie i taneczne we współpracy z Katowickim Centrum Kultury, z Ośrodkiem SORO w Katowicach, z Teatrem Polskim w Bielsku Białej i Fundacją Śląskiego Teatru Tańca.Doświadczenie taneczne i teatralne:– Torvald w spektaklu dyplomowy Nora w reż. Błażeja Peszka– udział w spektaklu performatywnym w reż. Parasa Terezakisa,– udział w spektaklu dramatycznym ARh– Rumuni w reż. Macieja Podstawnego,– udział w spektaklu teatralnym Transdyptyk w reż. Anny Piotrowskiej,– udział w spektaklu teatralnym Kocham tylko i wyłącznie całym sercem nierozłącznie Magdalenę w chor. i reż. Jacka Łumińskiego,– Charles i William w spektaklu dramatycznym As You Like It w reż. Briana Michaelsa,– Admirał w musical Zorba w reż. Witolda Mazurkiewicza (Teatr Polski w Bielsku-Białej),– Mustafa w komedii Kogut w rosole w reż. Marka Gierszała (Teatr Polski w Bielsku Białej).W Teatrze Rozrywki gra Mustafę w komedii Kogut w rosole S. Jokica.
Stepować zaczęła w wieku 16 lat. Pierwsze kroki poznała będąc członkinią katowickiego Harcerskiego Zespołu Artystycznego „Słoneczni”, w którym tańca uczył Jan Balcer. Tam też pierwszy raz stepowała na scenie. Drugim nauczycielem był Andrzej Jakubczyk – mistrz Polski w stepowaniu. Swoje umiejętności doskonaliła również na warsztatach prowadzonych przez: Mirka Spacila, Otto Koci, Ivana Bouchaina, Pascala Hulina, Ludovico Hombravella, Anulę Kołakowską, Jirinę Nowakowską, Bogusławę Niebudek oraz Pawła i Piotra Hrubeców.W 1992 roku ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny z tańca ludowego, a w 1998 roku instruktorski kurs kwalifikacyjny z tańca współczesnego. Współpracuje z Państwowym Policealnym Studium Wokalno-Baletowym w Gliwicach oraz z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Prowadzi zajęcia stepowania w Studio Baletowym TERPSYCHORA w Katowicach (była Prywatna Artystyczna Szkoła Baletowa) i w Miejskim Domu Kultury „Koszutka” w Katowicach, gdzie jest kierownikiem i choreografem grup stepujących „Tap Dance Katowice”, „Tap Dance Junior” i „Tap Dance Club”. Efektem pracy są nagrody i tytuły przyznawane grupom na konkursach tanecznych (m.in.: finał DANCE WORLD CUP 2014 i 2015).Jest pomysłodawczynią i organizatorem „Święta Stepowania” – jedynej corocznej imprezy, promującej step amerykański na Śląsku i w Polsce.W Teatrze Rozrywki prowadziła zajęcia ze stepu dla obsady musicalu Billy Elliot. Foto: Artur Wacławek
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Wydział Aktorski we Wrocławiu. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 1.09.1984, w którym zagrał m.in. następujace role:Willi, Niemcy L. Kruczkowskiego, reż. H. Adamek, 1984Marek, Brudne czyny wg M. Hłaski, reż. E. Markowska, 1989Ławnik; Mieszkaniec Kijowa; Czekista; Uczestnik procesji; Aptekarz Dreckenkopf; Reżyser Kummel; Chasyd, Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca wg I. Erenburga, reż. J. Szurmiej, 1990Venticelli, Amadeus P. Shaffera, reż. W. Adamczyk, 1991Śmigalski, Zemsta A. Fredry, reż. A. Makowiecki, 1991Hrabia Szarm, Operetka W. Gombrowicza, reż. K. Zaleski, 1992Ksiądz Józef Suryn, Matka Joanna od Aniołów wg J. Iwaszkiewicza, reż. F. Falk, 1993Brat Jan, Romeo i Julia W. Shakespeare'a, reż. T. Bradecki, 1994Herold, Kasia z Heilbronnu H. von Kleista, reż. J. Jarocki, 1994 [również realizacja TV]Siemion Miedwiedienko, Mewa A. Czechowa, reż. M. Fiedor, 1995Jimmy, Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla, reż. M. Englert, 1996Komendant obozu dla internowanych, Historia PRL wg Mrożka, reż. J. Jarocki, 1998 [również realizacja TV]Doktor Kranich, Doktor Faustus wg T. Manna, reż. Das Gemüse [G. Jarzyna], 1999Baron Samedi, Przygody Hucka Finna R. Kołakowskiego, reż. J. Szurmiej, 2001Gotfryd, Przypadek Klary D. Loher, reż. P. Miśkiewicz, 2001 [transmisja w TVP Kultura]Rycerz Czarny, Wesele S. Wyspiańskiego, reż. M. Grabowski, 2002Brat Felix, Od dziś będziemy dobrzy P. Sali, reż. Ł. Kos, EuroDrama 2002Połączenie nerwowe, Bajka o sercu ze strychu M. Kowalewskiego, reż. M. Kowalewski, 2004Sternik, Zdarzenia na brygu Banbury wg W. Gombrowicza, reż. U. Kijak, 2004Syn, Chiny M. Reczka, reż. K. Rekowski, 2005Kaska, Juliusz Cezar W. Shakespeare'a, reż. R. Brzyk, 2007Arnholm, Pani z morza H. Ibsena, reż. P. Chołodziński, 2010Ikona, Tęczowa Trybuna 2012 P. Demirskiego, reż. M. Strzępka, 2011 (Grand Prix, X Festiwal Prapremier w Bydgoszczy, 2011; nagroda za najlepsze przedstawienie i nagroda dla najlepszego zespołu aktorskiego, IV Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia w Krakowie, 2011)Postać, Czy pan to będzie czytał na stałe? M. Sadochy i M. Kmiecika, reż. M. Kmiecik, 2012Everett True; Pan Darek, Courtney Love P. Demirskiego, reż. M. Strzępka, 2012Role w innych teatrach m.in.Aktor, Hamlet W. Shakespeare'a, Staatsschauspiel Dresden, reż. M. Simon, 2006 [koprodukcja z Teatrem Polskim we Wrocławiu]Profesor, Szajba na troopie, czyli historia pewnego nerwowego popołudnia w Pasażu Pokoyhof M. Matyszczak i M.J. Zielińskiego, Teatrakcja, reż. A. Skowrońska, 2014 w Klubokawiarni Szajba we WrocławiuRole w Teatrze Telewizji m.in.Herkules i stajnia Augiasza; Aktor; Życie Galileusza; Czarny obelisk; Kartoteka rozrzucona; Przemiana 1999.Role w filmach i serialach m.in. W zawieszeniu; Cienie; Konsul; Powrót wabiszczura; Życie jak poker; Fala zbrodni; Bulionerzy; Zwerbowana miłość; Głęboka woda; Głęboka woda. Sezon 2.Jest współtwórcą Radiowego Teatru Sensacji; zajmował się również reżyserią dubbingu.W Teatrze Rozrywki gra gościnnie w spektaklach:– Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego (Mąż 2),– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego (Ojciec Alfonsa / Hrabia de Pena Velez).
W ramach Dni Kultury Chorwackiej, organizowanych przez Instytut Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego, zapraszamy serdecznie na spektakl zespołu Bastien Moskwa-Pietuszki W. Jerofiejewa oraz wieczór poezji chorwackiej.
Nową inscenizację Moskwy–Pietuszki w wykonaniu Grupy Teatralnej Bastien (Kazališna družina Bastein) wystawiono 5 grudnia 2014 roku przed wypełnioną po brzegi widownią Teatru na Trešnjevce (Teatar na Trešnjevci; TNT). Muzykę do sztuki w reżyserii i adaptacji Jasmina Novljakovicia skomponował Igor D. Savin, zaś w rolę Wieni wcielił się producent spektaklu - Ljubo Zečević. Podczas 75-minutowego przedstawienia, opartego na kunsztownym poemacie Jerofiejewa, Ljubo Zečević zabiera widzów w metaforyczną podróż, snując opowieść o życiu, miłości, przyjaźni i kłótniach, o szczęściu i jego braku, o nieprzystawaniu do życia w systemach politycznych i instytucjonalnych.
Spektakl został objęty patronatem Jej Ekscelencji Ambasador Republiki Chorwacji dr Andrei Bekić, Konsula Honorowego Republiki Chorwacji Pawła Włodarczyka oraz JM Rektora Uniwersytetu Śląskiego prof. zw. dra hab. Wiesława Banysia.
25 czerwca minie druga rocznica śmierci tego wybitnego aktora Teatru Rozrywki (i paru innych scen), reżysera i pedagoga. Do dziś wielu z nas nie zdołało otrząsnąć się po tej stracie. Nasz dwugodzinny koncert ma nam w tym pomóc. Wystąpią zaprzyjaźnieni z Jacentym Jędrusikiem artyści, m.in.: Wioletta Białk, Jarosław Czarnecki, Barbara Ducka, Kamil Franczak, Jacek Gros, Dominik Koralewski, Emilia Majcherczyk, Wioleta Malchar, Izabella Malik, Anna Ratajczyk, Wojciech Stolorz, Alona Szostak, Marta Tadla i Dagmara Żuchnicka.
Zaprezentujemy także książkę Jolanty Król, zatytułowaną „Dobrym aktorem można być wszędzie, czyli subiektywny portret Jacentego Jędrusika”. Porozmawiamy z Autorką i kilkoma innymi gośćmi, którzy opowiedzieli w tej książce o doświadczeniu, jakim była dla nich praca (i życie) z Jacentym.
Choreograf Henryk Konwiński: „Praca z nim zawsze była niezwykłą radością. To było porozumienie dusz; czasem wystarczyło tylko słowo, czasem mała wskazówka, która uruchamiała cały ciąg zachowań, gestów i ruchu, zgodnych z moją intencją. Doskonale się rozumieliśmy. Z dobrym aktorem, a takim był Jacenty, zawsze pracuję z radością. Choć, muszę przyznać, że w Teatrze Śląskim nie zawsze bywał trafnie obsadzany, w przeciwieństwie do Teatru Rozrywki, gdzie reżyserzy właściwie za każdym razem trafiali w punkt” (fragment książki).
